موریکونه خالق آواهای ماندگار

برای انیو موریکونه...

 

خاطره انگیزترین لحظات زندگی بشر با موسیقی آمیخته شده تا جایی که بتهوون می گوید موسیقیمادر تمام عواطف بشری است و یکی بزرگترین خالقان این ماندگاری بی تردید انیو موریکونه است.

موریکونه جاودان ترین تصاویر سینما را برای ما موسیقی های بی نظیرش آنچنان در خاطره جهان ثبت کرده که در هر جای زمین شنیدن بخشی از آثارش شنونده را به فراسوی مرز خیال می برد .

 

بعید میدانم کسی موسیقی خوب بد زشت را بشنود و یاد وسترن اسپاگتی نیفتد.

همان چیزی که موریکونه برای موسیقی فیلم میخپایت برایش تلاش کرد و به موسیقی فیلمی هویتی انکار ناپذیر داد.

بخش عمده ای از تصاویر به یادماندنی و فیلمهایی که عاشقانه دوستشان داریم بدون موسیقی و نوای جادویی موریکونه عملا چیزی کم دارد که مانع آن ارتباط عظیم می‌شود.

امتحانش مجانی است یک بار صحنه دوئل و پایان #خوب_بد_زشت ، #به_خاطریک_مشت_دلار 

و یا #سینما_پارادیزو ، 

#از_نفس_افتاده

، #روزی_روزگاری_در_آمریکا 

#روزی_روزگاری_در_غرب ، یا هر فیلم دیگری که موسیقی موریکونه بر ان جاری است را بدون موسیقی ببینید ، شک نکنید حالتان بد میشود و دلتان بدجوری برای شنیدنش تنگ میشود.

سینمای جهان مدیون این ایتالیایی وطن پرستی بود که در تمام این سالها با تمام موفقیت های بین المللی همچنان در زادگاهش میزیست .

.

از ۱۹۶۱، انیو موریکونه برای بیش از ۴۰۰ اثر سینمایی و تلویزیونی موسیقی نوشته‌است.

 

وی با کارگردانان بسیاری چون سرجو لئونه، برناردو برتولوچی، رومن پولانسکی، فرانکو زفیرلی، الیور استون، کوئنتین تارانتینو، جوزپه تورناتوره، و پیر پائولو پازولینی همکاری داشته‌است.

موریکونه در طول دوران کار حرفه‌ای موسیقی جوایز متعددی از جشنواره‌های گوناگون دریافت کرده‌است. یک جایزه اسکار، دو تندیس آکادمی سینمای اروپا، دو جایزه گرمی، سه گلدن گلوب، شش بفتا، ده دیوید دی دوناتلو، یازده روبان نقره‌ای و جوایز دیگری چون شیر طلایی فستیوال فیلم ونیز (۱۹۹۵)، عقاب طلایی آکادمی سینمایی روسیه (۲۰۰۴) و جایزه پولار (۲۰۱۰) از آن جمله‌اند. در سال ۲۰۰۷ آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک یک اسکار افتخاری نیز برای یک عمر دستاورد هنری به او اهدا کرد.

 

موریکونه در سال ۲۰۰۹ برای خوب بد زشت (۱۹۶۶) با کسب جایزه از «امنای ملی آکادمی ضبط آمریکا» به تالار مشاهیر گرمی پیوست.

 

موریکونه از مشاهیر نه تنها ایتالیا که اروپا و جهان بود 

سه نشان افتخار مشاهیر و یک مدال لوژیون دنور فرانسه ، در کنار جوایز بیشماری که از تمام جشنواره های معتبر سینمای جهان دارد او را به اسطوره دست نیافتنی موسیقی فیلم جهان بدل کرد . اسطوره ای که جایش بدجوری در سینما و موسیقی خالی است و جایش به سادگی پر نمیشود.

 

پی نوشت : 

شاید دلیل اصلی دلبستگی من به سینمای وسترن ، موسیقی هایی باشد که موریکونه ساخت و در همان عالم کودکی آنچنان شور حماسه ای در وجودم برانگیخت که به تصاویر بیشتر دل ببندم .

یکی از علاقه مندی های من در پی شنیدن موسیقی بیشمار فیلمها ، انتخاب موسیقی برای تئاتر بود و هنر بی بدیل موریکونه باعث شد در بیشتر تئاترهایم از موسیقی های او برای صحنه های مهم تئاتر استفاده کنم 

لحظه رویا پردازی دو زن در «همه دزدها دزد نیستند» با موسیقی سینما پارادیزو ، صحنه درگیری همان نمایش با موسیقی فیلم به خاطر یک مشت دلار ،

صحنه درد دل های انسانی دزد داستان در نوای موسیقی سینما پارادیزو  

صحنه دیدار مادام بوواری و پرفسور کوگل ماس در « وقتی وودی آلن مادام بواری را ترجیح می دهد» 

صحنه پایانی همین نمایش با موسیقی ارکستر قطعه به خاطر یک مشت دلار بیشتر

موسیقی های تئاتر « مرگ تصادفی یک آنارشیست» از فیلم های روزی روزگاری در غرب و روزی روزگاری در آمریکا و....

گویی تئاتر هم همیشه وامدار هنر موریکونه بوده و تا ابد خواهد بود.

 

نوید جعفری 

منتشر شده در اینستاگرام 

@navidjafari_art