آقای هنر هفتم
آقای هنر هفتم ...
بچگی ما با دو کانال تلویزیونی گذشت که از ساعت ۴ تا نهایتا ۱۱ شب برنامه داشتند.
ویدیو ممنوع بود و دزدکی با هزار ترس و لرز فیلمها را زیر پیراهن مخفی می کردیم برای رد و‌بدل .
آن‌وقت ها کتاب و مجله و روزنامه ببشتر اوقات خوشمان را دربرمی گرفت و عشق مان چهارشنبه ها شبکه دو «سینما تجربه» و «علی معلم» بود و پنجشنبه شب ها که فردایش تعطیل بودیم و چشم می دوختیم به صفحه تلویزیون و‌شبکه یک تا ببینیم
«آقای عالمی» در برنامه «هنر هفتم» چه مهمانی دعوت کرده و چه فیلمی برایمان تدارک دیده.
اولین فیلم لوک بسون که صاکت بود را در هنر هفتم دیدیم با انبوهی فیلم سیاه و سفید و رنگی هنری با مهمانانی که هر کدام دریچه ای نو در برابر نگاه مان باز می کرد برای ما که کودک و‌نوجوان بودیم در کنار بزرگترهای عشق فیلم مان سینما را دنبال می کردیم.
بیراه نیست اگر بگویم نسل ما آنهایی که عشق سینما بودند مدیون اکبر عالمی و علی معلم هستیم که به واسطه ایشان سینما را شناختیم و اساتید نادیده ما بودند، همانطور که همیشه ایشان را معلم خودمان را میدانیم.
علی معلم که رفت و داغش بر دل سینما ماند ، حالا دومین معلم مان هم رفت آقای هنر هفتم هم تنهای مان گذاشت ،دقیقا بعد از رفتن اسطوره دیگرمان استاد شجریان که امشب هفتمین روز رفتن اوست.
حالا انگار هوای خوش از تن سینما و‌موسیقی رفته و گویی قرن ۱۳۰۰ همه خوبان متولدش را با خودش برده تا ۱۴۰۰ ماتم زده این رویداد باشد.
